Filmy gołąb, ucieczka

Andy Dufresne jest młodym obiecującym bankierem. Jego życie zmienia się drastycznie, kiedy zostaje niesłusznie oskarżony o zamordowanie swojej żony i jej kochanka. Skazany na dożywocie, dostaje się do więzienia Shawshank, gdzie rządy sprawują sadystyczni strażnicy oraz dyrektor - hipokryta i oszust. Andy, żeby przeżyć lata jakie przyjdzie mu spędzić w celi, będzie musiał wykazać się sprytem i wolą przetrwania. Przygotowuje również misterny plan zemsty - tak zaskakujący, że zmyli nawet najbliższych współwięźniów.

Piorun jest gwiazdą Hollywood - psim aktorem, który wciela się w postać superbohatera. Jego zadaniem jest obrona jego ukochanej pani - dziewczynki o imieniu Penny. Niestety Piorun nie ma pojęcia, że tak naprawdę nie posiada magicznych mocy, a widowisko telewizyjne to nie życie. Prawdziwe jest jednak jego ogromne przywiązanie do Penny. Gdy więc przypadkowo trafia do Nowego Jorku, tak bardzo za nią tęskni, że bez wahania postanawia ją odnaleźć. Z dwójką kompanów - bezdomną kotką Marleną i uzależnionym od telewizji chomikiem Atyllą, dla którego jest uwielbianym idolem z ekranu, przemierzy cały kraj poszukując swojej pani. W drodze odkryje także to, że aby być prawdziwym bohaterem wcale nie potrzeba cudownych mocy, ani magii.

Związek małżeński Karola i Dominique nie przetrwał okresu próby; nie został także skonsumowany. Po rozwodzie Karol pozbawiony paszportu i pieniędzy postanawia wrócić do kraju. Grając na grzebieniu na dworcu, aby zarobić na wyjazd, spotyka rodaka Mikołaja. Ten prosi go o pewną przysługę i obiecuje przemycić go do Polski. Czy Karol spełni prośbę Mikołaja? Jakiego fortelu użyje, aby jego była żona przyjechała do Polski?

Akcja toczy się w Afganistanie, zimą 1975 roku. Dwunastoletni Amir, syn bogatego biznesmena z Kabulu, ma własne troski. Desperacko pragnie wygrać doroczne zawody latawców, by udowodnić ojcu, że jest wart jego uwagi i pochwały. On i jego przyjaciel marzą o zwycięstwie. Żaden z chłopców nie potrafi jednak przewidzieć, co zdarzy się tego popołudnia.

„Cud w Mediolanie” zrealizowany trzy lata po “Złodziejach rowerów” przez duet Vittorio De Sica – Cesare Zavattini świadczy o odwrocie włoskiego reżysera od czystego neorealizmu. Jest tym dla De Sici, co „Noce Cabirii” dla Federico Felliniego – problemy społeczne powojennych Włoch ustępują rzeczywistości sacrum i profanum, pobożności instytucjonalnej i ludowej, mieszance pogaństwa i religii. To, co w „Złodziejach rowerów” de Sica jedynie zaznaczył na marginesie poprzez wprowadzenie postaci wróżbitki, w “Cudzie w Mediolanie” wybucha z pełną, prostoduszną siłą. Mały Totò znaleziony w zagonie kapusty, a obdarzony łaską czynienia cudów, ratuje swych przyjaciół z opresji i sprawia, że ulatują na miotłach do nieba, zostawiając za sobą pałace bogaczy, lepianki żebraków i przepych Duomo. Nakręcony w 1951 roku film de Sici został nagrodzony Złotą Palmą wraz ze szwedzkim filmem „Fröken Julie”, ekranizacją dramatu Strindberga, w którym panna z arystokratycznych sfer zakochuje się w służącym. Tym żyła Europa początku lat 50.

Młody arystokrata Álvaro Mondego wpada w ręce grupy piratów dowodzonych przez kapitana Bocanegra i jego córkę Carmen. Wkrótce dowiaduje się, że są oni na tropie legendarnego skarbu, postanawia więc przyłączyć się do poszukiwań.

Ziemowit przyłącza się do grupy, która chce obalić rządy okrutnego Popiela.

IX wiek. W nadgoplańskim kraju rządy sprawuje książę Popiel. Aby zapewnić sukcesję swojemu synowi książę musi pozbyć się swoich bratanków, którzy są prawowitymi następcami tronu. Nasz bohater zabija jednego z nich, a o morderstwo oskarża drugiego. Następnie za namową swojej żony morduje pozostałych członków swojego rodu. Popełnione przez Popiela zbrodnie wywołują bunt kmieci, którym przewodzi Piastun - były opiekun książęcych bratanków.