Filmy august strindberg

Noc Świętojańska 1880 roku, wiejska posiadłość w Irlandii. Arystokratka Julia (Chastain) zaczyna niewinny flirt z kamerdynerem Johnem (Farrell). Błaha miłostka przeradza się jednak w coś znacznie więcej – w niebezpieczną grę pożądania i namiętności. Bohaterowie manipulują swoimi uczuciami, na przemian uwodząc się i odpychając w bezwzględnej i zaciętej walce o dominację.

Stary Hrabia wyjeżdża zostawiając w domu piękną córkę Julitę. Załamana zerwanymi zaręczynami wdaje się w romans z lokajem ojca. Jan to dziwny mężczyzna. Przystojny i pewny siebie. Przez wiele lat obserwował i pragnął panny Julity. Od tego czasu rozpoczyna się pełen napięć okrutny flirt dwojga wciąż nie rozumiejących siebie kochanków, w którym duma i bezkompromisowość wciąż oddalają spełnienie.

Opis dziejów panowania króla szwedzkiego Eryka XIV Wazy. Gdy zasiadł na tronie Szwecja była w pełnym rozkwicie. Lud go kochał, natomiast dwór nienawidził. Eryk pragnął nawet poprzez ślub z Elżbietą I uzyskać polityczne przymierze z Anglią, ale królowa nie była tym zainteresowana. Nie pozostało mu nic innego jak poślubić swoją kochankę, plebejkę Karin, która tym samym zostałaby królową Szwecji. Czy otaczający go dwór królewski będzie z tego zadowolony?

Główna bohaterka to śliczna Julia, córka starego hrabiego. Któregoś dnia ojciec wyjeżdża, zostawiając córkę samą. Julia przeżyła niedawno rozstanie ze swoim długoletnim narzeczonym. Chcąc dać upust swemu rozżaleniu, wdaje się w upojny romans z lokajem Janem...

Rezygnując z artystycznych ambicji poślubienia Edgara (Erich von Stroheim), Thea (Denise Vernac) usprawiedliwia się przed ich wspólnym przyjacielem Kurtem (Jean Servais): Edgar, kapitan armii cesarskiej, miał spore ambicje. Wkrótce potem Edgar zostaje przydzielony do zarządzania więzieniem zbudowanym jako forteca na skalistej wyspie na Morzu Adriatyckim. 25 lat później ich sytuacja jest porażką, na którą cierpią oboje. Thea jest rozgoryczona tym życiem straconym w więzieniu z Edgarem, który został autorytarnym oficerem, alkoholikiem, korzystającym z funduszu garnizonowego. Przyjęcie zorganizowane z okazji ich srebrnego wesela jest złowrogie i pozostaje bez gości. Ich 20-letnia córka jest zakochana w więźniu, którego skazał Edgar. Dzięki niej mężczyzna ucieka, a ona myśli tylko o odejściu, by do niego dołączyć. Kryzys wybucha, gdy stary przyjaciel Kurta, który został lekarzem wojskowym, zostaje przydzielony do tej samej fortecy. Małżonkowie rozdzierają się nawzajem, ich 20-letnia córka ma ich opuścić, Kurt z kolei zostaje skompromitowany w tej walce nienawiści. Bo jak mówi Thea, ich parę łączy teraz wzajemna nienawiść.

"Inferno" to powieść podpisana przez Augusta Strindberga. Aby być bardziej dokładnym, oryginalna praca to dziennik, w którym autor przedstawia, szwedzki, najciemniejszy okres swojego życia. W 1896 roku autor dostaje załamania nerwowego, spowodowanego rozwodem i bardzo niepewną sytuacją finansową, również cierpi na halucynacje, które wydają się mieć swoje przeznaczenie. Postanawia opuścić Szwecję i wyjeżdża do Francji. Zamieszkuje w Paryżu w Hotelu Orfila. Zamyka się w ciągu najbliższych dwóch lat w pokoju hotelowym unikając paryskiego życia i jego próżności. Przekonany, że nigdy nie napiszę znowu, poświęca swój czas na wielopłaszczyznowe badania naukowe. Hotel staje się dla niego wyimaginowanym teatrem, nawiedzanym przez bohaterów Strindberga, utworzonych w poprzednim etapie prac. Koszmary występują z powodu wysoce toksycznych substancji chemicznych i nadużycia absyntu.

Tylko Monteiro mógł nakręcić komedię, dla której punktem wyjścia jest Strindbergowskie "Inferno", będące zapisem załamania nerwowego autora. W erudycyjnym, błyskotliwym, najbardziej wymagającym spośród filmów Portugalczyka oglądamy go w podwójnej roli szefa trupy teatralnej, uwikłanego w bosko-diabelską walkę z aktorem grającym Lucyfera (Hugues Quester), podczas gdy on sam gra tu Boga. Filozoficzno-duchowe potyczki trwają także poza sceną - do czasu gdy do akcji wkracza Henrique (Pierre Clémenti), emerytowany wilk morski, zmierzający właśnie ku biegunowi północnemu. Pragnie on ujrzeć, jak po lodowym pustkowiu wędruje samotnie swoim słynnym, złamanym krokiem jego idol z dzieciństwa - John Wayne (ów obraz, jak głosi legenda, pochodzi ze snu francuskiego krytyka Serge'a Daneya). Badające powinowactwa kina i teatru "Biodra…" stanowią serię podszytych sarkastycznym humorem scen, niespiesznie płynących dialogów i momentów czystego surrealizmu, którym patronują poza Strindbergiem także Pasolini, Breton i portugalski poeta de Pascoaes.

W wieczór letniego przesilenia młoda arystokratka rozpoczyna brzemienny w skutki flirt z lokajem, który jest narzeczonym jej służącej.