Filmy teatr, aktor

Antonio Salieri jest jednym z najbardziej cenionych kompozytorów swoich czasów, pozostaje jednak artystą, w twórczości którego brakuje iskry geniuszu. Gdy poznaje młodziutkiego Wolfganga Amadeusza Mozarta, od razu wywiązuje się pomiędzy nimi rodzaj rywalizacji. Szybko pojawia się nienawiść do konkurenta, zazdrość czyniąca z Salieriego potwora. Jednak to właśnie w postaci Salieriego tkwi iskra tragizmu. Kompozytor w przewrotny sposób utożsamia uczucia widzów, spośród których wszyscy chyba mają wielkie marzenia, które okazują się nie do spełnienia. Poza tym to Salieri opowiada całą historię, to jego głos słyszymy zza kadru. Mozart zaś pozostaje niejako z boku jako niedościgły ideał.

Federico Fellini przedstawia nam poetycką wizję Wiecznego Miasta. Według reżysera, Rzym ma klika wymiarów, w których mieszają się przeszłość, teraźniejszość, przyszłość. Jest świetnym miejscem do oglądania widowiska życia. A także wielkiego widowiska końca świata. Wyobraża sobie, że koniec świata byłby w Rzymie spektaklem wysoko ocenionym i gorąco oklaskiwanym. Po czym wszystko można by zacząć od nowa, albo raczej odrodzić się. W filmie powracają liczne motywy i obsesje twórczości Felliniego.

William Szekspir ma kłopoty. Co prawda udało mu się zyskać już jako taką sławę w londyńskich teatrach i zamówienia na nowe sztuki, ale opuściła go wena twórcza. Mimo zainkasowanych kilku zaliczek na poczet dzieła "Romeo i Ethel, córka pirata" pisanie mu nie idzie, zatrzymawszy się na etapie ładnego tytułu. W dodatku wydał już pożyczone pieniądze, a wierzyciele pukają do jego drzwi. Udaje mu się zbiec do... najbliższej karczmy, ale i tu dopadają go zawiedzeni aktorzy, którym obiecał wspaniałe role. Na koniec dyrektor teatru chce nałożyć na niego areszt domowy do czasu ukończenia sztuki. Will smutki topi w winie, złorzecząc wszystkim, zwłaszcza Marlowe'owi, który jest zdecydowanie bardziej utalentowany i święci triumfy w teatrach. W takim stanie przypadkowo poznaje lady Violę, która robi na nim ogromne wrażenie. Tymczasem na próbach do "Romea ..." pojawia się nowa postać, Thomas Kent, młody, bardzo zdolny i ambitny chłopak, zwracający uwagę inteligencją i delikatną urodą. Przypomina Willowi Violę. Między innymi dlatego otrzymuje propozycję zagrania głównej roli.

Kermit Żaba, Piggy, Fozzie, Zwierzak i pozostałe Muppety co wieczór dają wielki show. Zapraszają do każdego programu jakąś znaną postać. Nie wszystko jednak idzie zgodnie z planem, a zaplecze sceny tętni swoim własnym, wyjątkowym życiem.

Aktor, Chudy, wystawia Komedianta Thomasa Bernharda. Wraz z trupą teatralną objeżdża ze spektaklem okolice granicy z Białorusią. Treść sztuki coraz bardziej przenika się z życiem bohatera i przypomina bolesną rzeczywistość, w której tkwi – i z której można uciec tylko w donkichotowskie szaleństwo. Kiedy Chudy wraca do rodzinnej wsi i umierającej matki, zastaje w domu Andrzejka, upośledzonego mężczyznę, w którym widzi swojego sobowtóra. Próba rozszyfrowania zagadkowej postaci staje się jego obsesją, prowadząc do nieoczekiwanego finału.

Jep Gamberdella – przystojny, czarujący mężczyzna – pomimo pierwszych oznak starzenia się w pełni korzysta z miejskiego życia. Chodzi na szykowne kolacje i przyjęcia, gdzie jego bystry dowcip i przyjemne towarzystwo są zawsze mile widziane. Na tarasie jego rzymskiego apartamentu z widokiem na Koloseum, wydaje przyjęcia, na których "ludzka aparatura" rozbierana jest do naga i gdzie rozgrywana jest komedia nicości.

Główny bohater, Cyrano de Bergerac (Peter Dinklage), człowiek wyprzedzający swoje czasy, wzbudza zachwyty biegłością, z jaką posługuje się zarówno słowem, jak i szpadą. Jest jednak przekonany, że jego powierzchowność czyni go niegodnym olśniewającej Roxanne (Haley Bennett). Zamiast szczerze wyznać miłość przyjaciółce, milczy. Ta zaś, nieświadoma jego uczuć, zakochuje się w młodym żołnierzu Christianie (Kelvin Harrison Jr.).

Odnoszący sukcesy w branży reklamowej nowojorczyk (w tej roli Smith) przeżywa ogromną osobistą tragedię i całkowicie wycofuje się z życia. Jego koledzy z pracy obmyślają nieoczekiwany plan, który ma na celu zmusić go do stawienia czoła rozpaczy w zaskakujący i niezwykle ludzki sposób.

Niko jest wyrzuconym z uniwersytetu dwudziestokilkulatkiem. Żyje chwilą, bezsennie włóczy się ulicami Berlina i zachwyca ludźmi, których spotyka na swojej drodze. Z dyskretną ciekawością obserwuje i analizuje ich sposoby radzenia sobie z codziennością. Nie zauważa jednak, jak szybko sam staje się outsiderem. Wszystko zmienia się dopiero, gdy Niko niespodziewanie zostaje zmuszony do konfrontacji z konsekwencjami swojej bierności. Jego dziewczyna decyduje się zakończyć ich związek, ojciec odcina mu pieniądze na życie, a psycholog określa go mianem mężczyzny "niezrównoważonego emocjonalnie". To tylko lekarska diagnoza czy wielka metafora? W międzyczasie w życiu Niko pojawia się też osobliwej urody blondynka, która przypomina mu, ile cierpienia wyrządził jej w przeszłości oraz nowy sąsiad - szukający w nim partnera do wódki, zakąski i zwierzeń. Niko tymczasem niczego nie pragnie tak bardzo, jak kubka dobrej kawy…

Dramaturg Nicky Rogan oczekuje premiery swojej sztuki, która według licznych opinii jest najlepszą w jego karierze. Kiedy jednak okazuje się, że premierowe przedstawienie na Broadwayu ma odbyć się tego samego dnia, co bardzo ważny, szósty mecz Red Soxów w Pucharze Świata z 1986 roku, Nicky decyduje się zamiast w teatrze zasiąść na trybunach i wspierać ukochaną drużynę. Na premierę sztuki dociera tymczasem bezwzględny krytyk Steven Schwimmer, który jedną niepochlebną recenzją potrafi spowodować natychmiastową sceniczną śmierć sztuki.